اثر سطوح مختلف دانه گندم و مولتی آنزیم تجاری کمین بر عملکرد جوجه‏های گوشتی

آزمایشی به منظور بررسی اثر سطوح مختلف دانه گندم و آنزیم چندگانه تجاری بر عملکرد جوجه‏های گوشتی با تعداد 360 قطعه جوجه ‏گوشتی سویه کاب500 به صورت یک آزمایش فاکتوریل 4×3 در قالب طرح‏ کاملاً تصادفی با 36 واحد آزمایشی (12 تیمار با 3 تکرار و 10 قطعه در هر تکرار) انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح مختلف گندم (سطح صفر، 15، 30 و 45 درصد) × سه سطح مختلف آنزیم چندگانه تجاری (صفر، 125 میلی گرم در کیلوگرم جیره و 250 میلی گرم در کیلو گرم جیره) بودند. نتایج آزمایش نشان داد که اثرات متقابل سطوح مختلف گندم و آنزیم بر مصرف خوراک در سنین مختلف معنی دار بود(0/05> p). بطوریکه کمترین و بیش ترین مصرف خوراک در سن 42-1 روزگی مربوط به سطوح صفر و 45 درصد گندم بدون آنزیم و سطح صفر درصد گندم همراه با آنزیم در سطح توصیه شده(250 میلی گرم در کیلوگرم خوراک) بود (0/05> p). اثر سطوح مختلف گندم بر وزن زنده در دوره رشد و کل دوره تفاوت معنی‏داری نشان داد(0/05> p). بطوریکه کاهش وزن بدن سطح 45 درصد گندم نسبت به سطوح صفر و 15 درصد گندم معنی دار بود (0/05> p). اثرات اصلی و متقابل بین تیمارها بر ضریب تبدیل غذایی در کل دوره معنی دار شد (0/05> p). بطوریکه در سن 42-1 روزگی افزودن آنزیم در مقدار توصیه تجاری در جیره های دارای گندم توانست به طور معنی دار ضریب تبدیل خوراک را بهبود بخشد.اثرات متقابل بین تیمارها بر بازده لاشه و راندمان گوشت سینه تفاوت معنی‏داری نشان داد (0/05> p). ولی بر راندمان گوشت ران و درصد چربی محوطه شکمی اثر معنی‏داری نداشت (0/05> p). اثرات متقابل بین تیمارها بر شاخص تولید در سن 28 روزگی معنی‏دار بود ولی در سنین 35 و 42 روزگی اثرات اصلی تفاوت معنی داری را نشان دادند. به طوری که با کاهش سطح گندم و افزایش سطح آنزیم شاخص تولید افزایش یافت (0/05> p). اثرات متفابل بین تیمارها بر هزینه خوراک به اضافه وزن در سن 42-1 روزگی معنی‏دار بود (0/05> p). به طوری که بیش ترین و کمترین هزینه خوراک به اضافه وزن به ترتیب مربوط به تیمار 30 درصد گندم بدون آنزیم و تیمار 45 درصد گندم همراه با آنزیم در سطح توصیه شده بود (0/05> p). اثر سطوح مختلف گندم و آنزیم تجاری بر بازده ناخالص اقتصادی در سن 42 روزگی معنی دار بود به طوری که بیش ترین بازده ناخالص اقتصادی مربوط به سطح 15 درصد گندم و آنزیم در حد توصیه تجاری بود. اثر سطوح مختلف گندم و آنزیم بر ویسکوزیته محتویات دستگاه گوارش و نیز نیتروژن و رطوبت فضولات معنی دار نبود(0/05> p). اثرات بین تیمارها بر تعداد گلبول های قرمز و سفید و هموگلوبین خون معنی دار نشد (0/05> p)، امااثرات اصلی و متقابل بین تیمارها بر هماتوکریت خون تفاوت معنی داری را نشان داد (0/05> p). بطوریکه تیمار 15 درصد گندم بدون آنزیم باعث کمترین هماتوکریت در خون جوجه های گوشتی شد. بطورکلی نتایج تحقیق حاضر نشان داد افزودن گندم تا 15درصد جیره همراه با آنزیم در سطح توصیه شده بیش ترین عملکرد تولیدی و اقتصادی را ایجاد نمود. استفاده از سطح گندم تا 45 درصد جیره بدون مکمل آنزیم تجاری باعث ایجاد کمترین شاخص تولید و بازده ناخالص اقتصادی در پرورش جوجه های گوشتی گردید.